Ciasto francuskie (fr. pâte feuilletée, ewentualnie feuilletage) – rodzaj ciasta o specyficznej, warstwowej strukturze w postaci cieniutkich listków. Owa właściwość występuje dzięki dużej zawartości tłuszczu, umiejętnemu wałkowaniu i pieczeniu w wysokiej temperaturze.

Ciasto francuskie otrzymuje się przez połączenie dwóch rodzajów ciast. Ciasto podstawowe, tzw. „grunt”, przygotowuje się z mąki pszennej, jaj, soli i kwasu organicznego (octu lub kwasku cytrynowego). Drugim rodzajem ciasta jest ciasto maślane, złożone z masła z niewielkim dodatkiem mąki.

Ciasto maślane należy ułożyć na cieście podstawowym tak, aby złożyć całość w kopertę. Całość rozwałkowuje się na grubość mniej więcej 2 cm, następnie składa na 4 warstwy i odstawia do schłodzenia. Rozwałkowywanie i składanie należy powtórzyć co najmniej 4 razy – nie więcej niż 6. Wałkowanie ciasta musi być przerywane chłodzeniem, gdyż ono właśnie powoduje zestalanie się tłuszczu w cieście.

Ciasto francuskie należy piec w dość gorącym piekarniku – w temperaturze ok. 200 °C.

Wielcy cukiernicy prześcigali się w pomysłach tworząc nowe kompozycje z okazji wielkich uroczystości:

• Kiedy Napoleon III poślubiał Eugenię de Montijo – cech paryskich cukierników posłał nowożeńcom tort kasztanowy z lukrem różanym.
• Jubileusz angielskiej królowej Wiktorii zainspirował cukierników do przygotowania tortu „Wiktoria” z masą owocową.
• „Tort Fedora” z masą migdałową został podany w Paryżu „U Maxima” po premierze melodramatu Fedora z Sarą Bernhardt w roli głównej.
• „Tort Mickiewicza” – ciasto biszkoptowe z masą kawową i rumową – podany został po odsłonięciu pomnika Adama Mickiewicza w Krakowie.
• „Tort Sachera” – wiedeński tort czekoladowy
• „Tort szwarcwaldzki” (czarny las) – niemiecki czekoladowy tort z wiśniami
• „Dacquoise” (dakłas) – tort bezowy z daktylami, orzechami włoskimi i kremem na bazie sera mascarpone i bitej śmietany
• „Pavlova” – tort bezowy z bitą śmietaną i świeżymi owocami
• „Tort Dobosa” – tort węgierski, przygotowywany z ciasta biszkoptowego, kremu czekoladowego i karmelu. Nazwa pochodzi od węgierskiego kucharza Józsefa Dobosa.